سبک های رهبری توانمندساز مدیریت دانش

در این مقاله به بررسی نقش رهبری در افزایش اثربخشی اقدامات مدیریت دانش پرداخته می شود و رابطه ی بین پنج سبک رهبری اصلی (خودمدیریتی، تحول آفرین، تعامل گرا، ملاحظه مدار و ساختارگرا) با دو مرحله ی اصلی از فرایند مدیریت دانش؛ یعنی، خلق دانش و تسهیم دانش بررسی می شود. روش تحقیق، توصیفی و از نوع هم بستگی است. قلمرو آماری آن نیز شامل950 نفر مدیران و کارشناسان شرکت پخش فراورده های نفتی ایران است که با نمونه گیری تصادفی انجام شده، 270 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج حاصل از تحلیل داده ها با کمک مدل معادلات ساختاری نشان می دهند که سبک های رهبری همراه با رفتار مشارکتی، اعتماد دوجانبه و احترام به ایده ها و احساسات زیردستان با خلق و تسهیم دانش رابطه ی مستقیم قابل توجهی دارند، در حالی که این رابطه در مورد سبک های رهبری وظیفه مدار و آمرانه معکوس است.